kanka ben karşısına geçip sinirimi döke döke ağlaya ağlaya anlattım beni susturup sonrasında saçma saçma bi kaç bişey söyleyip ne halin varsa gör dediler bende her hatalarını her yaptıklarını yüzlerine vuruyorum ama değişen bişey yok yine aynı herif gelip ben uyurken yatağı sallıyo deprem hissi vercekmiş güya gavatın tohumu karşısına geçip beyinsiz diyorum bişey demiyo bu kadar gevşek insan tanımıyorum ben ama aile diyip geçiyorum evden ayrılırsam ki üniversite var seneye geri dönmemeyi planlıyorum gereksiz insanlarla arkadaş olup gereksiz insanların çocuğu olmuşum ona yanıp duruyorum ben ne aileni karşına almak nede onlarla konuşmak hiç bir şey ifade etmiyo sonuç olarak onlardan mümkün olduğunca uzaklaşmak lazım moralimizi bozmamaları için konuşmak o konuda işe yaramıyo