bu çocuk görmüyorsa bende tırışka değilim amk deyip kalktım masadan dayı seni seviyorum ama bu çocuk benim kafamı bozdu geldiğimde burda olmasın dedim ve melisin yanına gittim melisimde benim gibi babasını kaybetmiş annesiyle tek yaşıyordu. bu mevzulardan tırsar baya o yüzden anlatmadım.
tufanı sordu merak ediyorum gidip görelim falan dedi yok dedim ben evden çıkarken onlar gidiyordu falan deyip geçiştirdim. o günü melisle geçirmek biraz olsun rahatlatmıştı beni. eve gidiyordum. melisin evi göktürkte ve ben oraya pirinççi köy yolundan gidiyorum kestirme olsun diye o yolun girişinde ve ortasında mezarlıklar var eve dönerken yolu girişindeki mezarlıkta akşam vakti kalabalık bir grup gördüm saat 21:30 falandı o saatte o kadar insanın ne işi vardı diye düşünürken aralarından tufanı gördüm emindim bundan. hemen gazlayıp o yoldan çıktım.
eve girmek istemiyordum bin tufan iyice pgibolojimi bozmuştu. annemi aradım birşey lazımmı dedim yok dedi yukarı bir çıktım dayımlar bizde tufan binide oturmuş başköşeye geldiğimi hissetti (yada gördü) hoşgeldin abi diyor pönönönk cevap vermedim dayıma neden gitmediniz der gibi bir bakış attım. annem hemen atladı oğlum dayınlar yarın gidecek dedi. tamam dedim o gece evde kalmamaya karar verdim.
oturdum biraz odamda anneme çıkacağımı söyledim erayı aradım beni bekliyordu. tam çıkacakken tufan
• abi melis abla benimle tanışmak istemedimi dedi oç melisin adını ağzına almıycaktı.
ulan yavşak içinde ne var bilmiyorum ama seninde o içinindekininde ağzını giberim bir daha melis dersen dedim. dayım bağırdı yeter artık lan diye tırışka güçlü bi hoca bul zütürelim şunu dedi . tufan başladı bağırıp çağırmaya çıldırdı resmen ama dayım haklıydı. detaylı bi araştırma sonrası eray sağolsun onunda yardımıyla bir hoca bulduk. yaşlı bir kadındı ama çok güzel pamuk gibi bir suratı vardı korku filmlerinde gördüğümüz üfürükçülere benzemiyordu.