benim küçük olaylardan çabuk etkilenen bir yapım vardır. 5 yaşına kadar annemlerin odasında yatmışım fakat buna korkaklık degilde duygusal diyelim sizde anlayacaksınız ilerde çünkü her şey başıma kuru kahramanlıktan geldi.

kardeşim benden 6 yaş küçük. ben liseye başladığımda benim odamda yatmaya başladı. fakat tahmin edersiniz ilk zamanlarda gece uyanıp annemin yanına kaçardı.
olayların başlangıcı bu küçük mesele. başta haberim bile yokken sonradan çaktım ki züte geliyorum.

şimdi küçük kardeşim yanımda yatmaya başlıyor. her gece aynı saatte uyanıp köpek havlaması yüzünden korktuğunu söylüyor. aynı vakitlerde annemin yanına koşuyor. hakkaten de arka sokakta gavatın biri balkonda köpek besliyor. hemen yapışık oda yatak odası zaten.