Erdem sarıldı bana..
O sarıldıkça ben daha da ağladım.. Ben ağladıkça o sarıldı..
Rahat bi 10 dk boyunca hıçkıra hıçkıra ağladım.. 1 kelime edecek kadar toparlayamadım kendimi..
Sonun da artık sustum.. Rahatladım ağladıkça..
Ayrıldık dedim.. Daha doğrusu o ayrıldı dedim..

Oysa ne hayallerimiz vardı Erdem kardeşimle.. Benim düğünümde sağdıcım olacaktı. Ben evleniyorum diye yeri göğü inletecekti Erdem. 3 gün 3 gece düğün yapacaktık. Ortalığı birbirine katacaktık.. Bunlar Erdemle aramızda kurduğumuz hayallerdi..

Erdem acıyarak baktı bana. .Hala gözlerim yaşlı bir şekilde bende ona bakıyordum..

Yazıklar olsun! dedi Erdem..
Yazıklar olsun insanlara verilen onca boş değere.. dedi..
Allahtan yanımda kardeşim vardı.

Yoksa ben ne yapardım o gece. Nereye giderdim. Kime anlatırdım derdimi.
Ne var da bu kadar bağlandım dedim kendi kendime.. Ne vardı kendimi bu kadar inandıracak. .Bu kadar sahiplenecek..