*
eylül'ün yanımda kaldığı 3 gün boyunca her şeyi yaptık onunla,
eylül, gamze, emrah ve ben kayığa indik.
sabahlara kadar şarkılar türküler söyledik.
mutluyduk be amk,
herşeye rağmen mutluyduk.
öyle böyle derken 3 gün de geçti beyler.
ertesi gün direk burdan gidecekti eylül.
babasıyla öyle konuşmuşlar, biraz papaz olsalar da öyle anlaşmışlardı.
içten içe çok sevinmiştim.
ertesi gün gidecekti eylül,
son gecemizdi.
kocaman sarıldık birbirimize yattığımız yerden.
o çok özlediğim kokusunu içime çekmekten 1 saniye bile olsun vazgeçmedim.
sokak lambasının eve vuran loş ışığında seyrettim onu.
gözlerinin içine baktım.
o an hiç bi şey düşünmedim beyler.
size nasıl anlatırım bilmiyorum ama saf mutluluk buydu bana göre,
hiç bir şey düşünmüyordum,
mutluydum sadece ve sürekli aptal aptal gülüyordum.
bi kaç masum öpüşmeden sonra eylül uyuyakaldı kollarımda.
ben mi?
ben geçirdiğimiz 3 gün boyunca toplamda 6 saatten fazla uyumadım beyler.
uyumayı ziyan olarak görüyordum,
eylül yanımdayken uyku benim için zaman kaybıydı sadece.
hele o son gece hiç kapatmadım gözlerimi,
artık uykusuzluktan başım çatlasa da her şeye razıydım.
sabah 9'da otobüsü vardı,
varsın olsun bi kaç saat daha çatlasın başım diyerek sabaha kadar seyrettim onu.
dayanamarak uykusundayken öptüm bi kaç defa.
o da bu 3 günde çok yorulmuştu.
çok derin uyuyordu.
tepki vermedi.
öyle böyle derken sabahı ettik beyler.
kahvaltı yapmak için 7 buçuk gibi uyandırdım eylül'ü.
gülerek açtı gözlerini her zamanki gibi.
-günaydın sevgilim. diyerek kocaman bi öpücük kondurdum yanağına.
-günaydın herşeyim. diyerek yattığı yerde açtı kollarını sabah sarılışı bekleyerek.
önce sarıldım, sonra da sarıldığım yerden kucaklayarak kaldırdım eylül'ü.
önce elini yüzünü yıkadı, sonra da hazırladığım kahvaltı masasına oturduk.
kahvaltı yaptık bi güzel.
ama ben kahvaltı da bile o bi kaç ay daha hasret kalacağım yüzü seyrediyordum.
eylül de farkındaydı ama buna hiç engel olmadı.
o da bana baktı uzun uzun.
o gitmeden önce ona hazırladığım fotoğraf defteri geldi sonra aklıma.
gecikmeli de olsa onu vermeyi düşündüm önce,
ama sonra nedense vermedim, veremedim.
sonradan o albümün sahibi değişecek olsa da o an o albüm bende kaldı beyler.
eylül üzerini değiştirdi ve 8 gibi çıktık evden.
içimde yine aynı hüzün vardı ama yapacak bi şey yoktu.
çaresizce sürdüm otogara.
arabayı park edip indik,
bagajdan eylül'ün valizini aldım ve bizim perona gittik.
ama eylül'ü uğurlamak için peronda bekleyen benden başkaları da vardı.