Eve gittim ve başladım düşünmeye nasıl tepki verecekti acaba diye. Ilk başta güzel seyler düşünmeye başladım sevdiceğim bana beni unut Demişti ama benim onu unutmadığı görünce yanında yer aldığımı görünce sevinir boynuma atlar dedim ilk ama sonra benden utanıyordu Butun erkeklerden utanıyordu belki bu Yüzden yüzüme bakamaz dedim. Böyle düşüne düşüne uyuyakaldım. Bu sefer sabah erken Kalktım sağlam bir kahvaltı Yaptım ve internetten insan pgibolojisi hakkında yazılar okudum. Bu tarz durumlarda karşı Tarafın verdigi ve verebileceği tepkileri okudum birkaçı korkutucuydu. Tecavüze maruz kalmış kisi bir daha kimseye güvenemez ve hayatinı hep ailesinin yanında geçirir diyordu tek güvenebileceği kişiler annesi ve babası olduğu için. Bazı yorumlar ise eğer ona çok değer veren birini görürse bu travmayı atlatır ve o kişiyle bir ömür geçirir diyordu ben ikinci ihtimale odaklanmıştım çünkü daha bir umutvariydi. Öğleye doğru Yusuf amcayı Aradım gelmek istiyor ben diye tamam dedi hazırlandım ve çıktım evden. Yolda kalbim çok hızlı atıyordu Butun iyi ve kötü olasılıkları kafamdan geçiriyordum. Nihayet beklenen vakit gelip çatmıştı kapıyı çaldım ve Yusuf amca kapıyı açtı içeriye doğru adım attım ebrarin Odası'nın kapısı kapalıydı. Yusuf amcayla biraz konuştuk hazır misin diyordu evet dedim annesi ise bana bakıyordu gözlerinde bir umut vardı belki Meczup kızımı iyileştirebilir diye. Merak etmeyin siz dedim ve ebrarin kapısını çaldım kalbim yerinden çıkacaktı ve içerden bir ses geldi. Sevdiceğimin sesiydi bu ve 'gel' diyordu ve ben kapıyı açtım...