gün 6

kalktım. bu sefer dinç başlamıştım güne. yine duş alıp kahvaltı yaptım. sıcak suyun etkisiyle mayıştım bende. otobüste keremi görür gibi oldum. diğilmiş meğerse.. hem keremin ne işi var otobüste? neyse.
gidip selamlaştık. fadime ortada yoktu henüz. kocasından dayak yemekle meşguldu heralde...

hastaları kontrole başladık, emin gelmişti. kadir çok sinirlenicek bu duruma * kahvaltıları zütürüyordum hastalara, kereme geldim yine. açtım kapıyı, direk boynuma atladı. bakıcı değil huur olduk burdada . bende birşey yapmadan yemeğini yedirdim buna, sonra çıktım. ilaçları verdik ve elektriğe zütürücektik bazı hastaları. getirdik, bağladık ve işlem başladi. diğerlerine göre bi gariplik vardı çok bariz. bi süre sonra haatanin ağzından beyaz köpükler çıkmıştı. evet, ölüyordu. ölmüştü bile.
kanım dondu. ölüm raporuna "kaza" yazdilar. o doktor hala görev yapıyo orda sanırım. gerçi umrumda değil.
ishak abi yine sövüyordu. her zamanki gibi. benimde kafam git gide karışıyordu.

bundan sonra fazla olay yaşanan günler yok. anlatmiyicam o yüzden. sadece garip günleri yazicam.