Gün 4

Ambulans sesleri vardı. içeri girdim. ishak abi ve diğer bakicilar ihsanin cesedini kaldırıyolardı. Dün gece. ihsani boğmuş diğer hasta. Boğazım düğümlendi. Kitlendim. Neden bilmiyorum üzülmüştüm. Aramda bi bağ vardi sanki ihsanla. Ama olan oldu. Katil hastayi başka biyere gönderdiler.

-vay amk. Buda oldu ya

Dedi ishak abi

Diğer hastalarda merakla olay yerine bakıyordu. Onları odalarina zütürdük. Ben o gün sessizdim. Ne denirsede onu yapıyodum sadece. Diğer hastalar beni değiştirmişti. Sinan hep bana

"Yaşamanin ne anlami var öldürsene kendini :D' diyordu. Bu benim sinirime gidiyodu ama belli etmiyordum. Beni her gördüğünde bunu yapıyordu.

Kerem vardı. Yaşlı . ölen karısının adini sayikliyip. Her yanına gittiğimde beni karısı sanıyordu. Ve sariliyordu. Herkesi karısı saniyordu aslinda. O yüzden onu tek kişilik odaya aldık. Çünkü diger hastalari taciz ediyordu. Kirli çamaşırları zütürürken aniden önüme sinan çıktı.

-ne zaman ölfürüceksin kendini ? :D
+ senin ne işin var burda ?
-sizi huur çocukları. Hepiniz ölümü hakediyor.

Çamasir arabasini birakip sinani odasina zütürdüm. Geri geldiğimde sinan odadaki diğer hastayı boğmaya çalışmış. ishak abi söyledi. Bu adam benim pgibolojimi bozuyor.