Uyurken duyu organlarımız çalışır fakat normalden daha az hissedilir. Vücudumuzun ve zihnimizin ertesi güne hazırlıklı başlayabilmesi için uykumuzu tam verimli almamız gerekir. Vücudumuz verimi tam almak ve bizi uykuda tutmak için elinden geleni yapar. Uyurken hissetmesek de çevremizde olan biteni algılarız. Uykunun bölünmemesi için vücut ve beyin ortaklaşa çalışır ve hislerimizi azda olsa engeller. Bazı durumlarda ise bu durumu kendimiz engellemiş oluruz. Örnek üzerinden devam edelim. Yeni bebek sahibi olmuş bir annenin derin uykusunun olduğunu düşünelim. Diğer ordadan gelen televizyon , konuşma , müzik gibi seslere tepki vermezken bebeğin uzaktan ağlama sesini duyduğunda anda uyanır. Bu durumu farklı bir kişi etrafında inceleyelim. Aynı evin kalabalık olduğunu düşünelim. Annenin 10 yaşındaki yeğeni de eve misafirliğe gelmiş. Herkes uyurken bebek ağlıyor. Çocuk bunu duyuyor fakat uyanmıyor. Vücut algıladığı seslerin uyandırma komutu olmadığına inanıyor ve bunu beyinle birlikte rüyaya çeviriyor. Çocuk rüyasında bebek görüyor. Ramazan ayındayız oruç tutanlar kendini davula uyanmak için hazırlıyor. Davul geldiğinde ise rüya görmek yerine hemen uyanıyor. Farklı bir örnekle açıklayalım. iki kardeş var biri senelerce köyde diğeri ise şehirde yaşamış. Şehirdeki köydekini ziyarete gidiyor ve sabah erkenden kalkmak üzere sözleşip uyuyorlar. Köylü kardeş horoz sesine anında tepki verip uyanırken, şehirli sesi duyduğu halde uyumaya devam ediyor. Biraz sonra şehirlinin kurduğu telefon alarmı çalıyor ve oda uyanıyor. Yani burdan çıkarmamız gereken sonuç vücut ve beyin uykudayken sesleri bir süzgeçten geçirir gibi geçirip ona göre tepki veriyor. işine yaramayan ses duyarsa uyku işlemine devam ediyor. Eğer ses daha önce görülmüş veya hayal edilebilen bir varlıktan geliyorsa beyin bunu sanki rüyada duymuş hissi veriyor ve uyumamızı sağlıyor.