7 yaşında falanım belki daha küçük babam inşaatçı haftada 1 anca görürürm günde kaç mesai çalıştığını bilmiyorum barış mançocunun amcasının evinide kendisi yaptı. ama adam yetiremiyor 6 çocuk bu boru mu amk. birde annem var sürekli hastalıklar geçiriyor haftanın 2 3 günü bazen ayın 2 haftası hastanede sefalet yani bildiğin. evde zaten ekmek yok ekmek olsa yemek yok.

hatta babam derki o ara çay bulsak şekersiz içerdik şeker bulsak çayı beklerdik.

birgün dışarı çıkıcam oynamaya. dedim ya 7 yaşındayım hiç kıyafetim yok başkalarından aldığım kıyafetleri giyiyorum niyeyse kıyafet bulamadım o gün annemde umursamaz kadındır bakmadı bana. üstüme verdi bi gocuk çıktım dışarı oynuyorum. bu olay yaz tatilinde oluyor kocukla dışarda oynuyorum ama nasıl yanıyorum. salağım ya o zamanlar kocuğı çıkarıp çıplak oynasam belki terlemeyeceğim çocukluk işte bazen hatırlarım öyle kalır.

ve o bende nasıl bir travma yaptıysa uzun zamandır asla başkasının kıyafetini giymem. babam bazen çalıştığı yerden ciddi marka ayakkabılar getirir giymem demek kanıma dokundu amk.

şuan durumum gayet iyi aylık gelirim 1500 civarı ve üniversite öğrencisiyim ama işte insan bazen hatırlıyor.