Okul çıkışı ebrar geldi yanıma bekler misin sana diyeceklerim var dedi sınıftan herkes çıkınca başladı konuşmaya. Çok üzgünüm bugün yaptıklarım için beni affet dedi ben de senden beklemezdim niye yaptın dedim bilmiyorum boşluğuma geldi güldüm dedi. Ben de iyi dedim ve çektim gidiyordum dur dedi ve yanıma geldi. Elimi tuttu ve gözlerime baktı gerçekten çok üzgünüm dedi ve bana sarıldı ben de ben sana hiç darılamam ki dedim. Daha önceden hayatımda bir kızla fiziksel bu kadar yakın temasa geçmemiştim heyecanlandım ne yapacağımı bilemedim tam bende elimi beline atıp sarılacaktım ki herhalde utanmış olacak ki çantasını alıp gülerek uzaklaştı. O saniyeler süren sarılma beni o kadar derinden etkilemişti ki eve gidene kadar Pamuk Prenses misalı hoplaya zıplaya gittim sevincimden uçacak gibiydim. Bu olay ebrarla beni daha da yakınlaştırmıştı. Eve gittiğimde annem ne bu neşe diye sordu bana ben de ne olsun anne güzel bir gündü işte dedim. Anneme yemek yapmasında yardım ettim sonra babam da eve geldi yemek yedik annem ekledi oğlun yaptı yemekleri dedi babamda neye borçluyuz bunu dedi bende hiç işte içimden geldi dedim. Akşam sevincimden zar zor uyudum. Ertesi gün okula gittiğimde Ebrarla konuşuyorduk resmen lafı dünkü sarılma olayına getirmek istemiyordu utanıyordu herhalde bende utanıyordum ama sarılan oydu sonuçta. Ben bir cesaretle dünkü neydi öyle dedim kızardı o kadar şirin oluyordu ki kızarınca başını eğdi önüne biraz saçıyla oynadı sonra kendimi affettirmem gerekiyordu bende bu yolla affettirdim dedi. Ben bunu duyunca o zaman beni hep kır sonra affettirmek için bunu yap dedim utandı ve ben seni kıramam ki dedi. Bunu diyince o kadar mutlu oldum ki anlatamam demek ki beni önemsiyordu ve bunu bilmek beni iyi hissettirdi. Ama günün ilerleyen saatlerinde aramızı bozacak bir şey olacaktı. Burada mısınız gençler dinliyor musunuz devam edeyim mi?