galiba bir an için olsun durmamız gerektiğini hatırlamıştım. bişey yapmam lazımdı ama handeyi durdurmaya yeter miydi? o kadar hızlı gidiyordu ki odaya doğru, iki elimle arkadan kavrayıp onu duvara yasladım. bu, biraz sürtünerek olmuştu.
onu durdurayım diye yaptığım bu hamle beni bitiren hamle oldu. kızı arkası dönük duvara yaslamak nedir? elleriyle beni kendine çekti, benim vücudum da ona eşlik etti. handeye arkadan yaslamış vaziyette boynunu emiyordum resmen. sütyenini çıkarmaya çalışıyordum ama yapamıyordum çünkü dudaklarım ayrılmak istemiyordu, kopçayı göremiyordum. bu noktada yine o devreye girdi. sütyeni çıkarması saniye sürmemişti. ve o memeleri avuçladığım an... bu satırları yazarken bile o anları yaşıyorum. sanırım ölene kadar unutmayacağım.