saygı duyulan, ortamlarda etkinliklerde aranan adam, önemli adam olmak istedim hep. bir kız arkadaşım olsun, beraber ... yapalım istedim. oraya üç nokta koydum çünkü 23 yaşında olmama rağmen hiç kız arkadaşım olmadığı için kız arkadaşla beraber ne yapılır bilmiyorum. sinemaya falan gidilir herhalde dizilerde filmlerde gördüğüm kadarıyla

burda çok az kişi şu an yaşadıklarımı yaşamıştır, belki de kimse yaşamamıştır. 3 gün dışarı çıkmayınca kendini asosyal zanneden, birkaç hafta kız arkadaşsız kalınca yalnızım diye ağlayanları gördükçe gülüyorum sadece. çünkü hiçbiri "mutlak" yalnızlığı yani sıfır noktasını bilmiyorlar, haberleri bile yok öyle bir şeyden, ortaokul-lise dönemlerinde ilk kız arkadaşlarını edinmişler, o yaşlarda yaşayacaklarını yaşamışlar, sosyal olarak sağlıklı bir şekilde gelişmişler. ben ise tamamen ekgib hissediyorum kendimi. ömrümü boşa harcamış hissediyorum. bu yaşıma kadar kelimenin tam anlamıyla, gerçek anlamıyla elime kız eli değmedi. ne bir flörtüm oldu, ne bir sevgilim. bunun beni bu kadar zayıf düşüreceğini düşünmedim hiç. öküz gibi adamım, hıçkıra hıçkıra ağlıyorum, boğazım öyle bir düğümleniyor ki nefes bile alamıyorum.

sadece bitecek deyin bana. bu kabus bir gün bitecek, istediklerine kavuşacaksın deyin. ya da onu da boşverin, istediğinizi deyin, saçmalayın. sadece beni dinleyen ve cevap veren birinin varlığını göreyim, bu bile bana yetebilir.