Rez leri alin Devrimcihatun olarak tüm hayatimi gozler onune seriyorum. Belki bu artan fasistlige bi nebze de olsa katkim olur. Sansursuz, istediginiz her seyi de sorabilirsiniz
Ben 6 yasimda ogrendim türkçeyi. Diyarbakirin arxani(ergani) ilcesinde dogdum. Aracla dicle nehrine 10 dakika mesafede, memleketim. Babam hançepekli annem de lice. Yani ma aile diyarbakirliyiz. Asiret degiliz ama kalabalik bi aileyiz. 6 yasimda arxaniden ayrilip bağlara gittim. Teyzemin yanina, ilk okula baslamak icin. O zamana kadar hic turkce konusan birini tanimamistim. Okulun ilk gunu, piril piril giyimli 24-25 yaslarinda genc bi hoca geldi sinifa. Tahtaya harfler yazip ciziyor, kisa cumleler kuruyor ama hic birini anlamiyoruz. Asker yahut polis cocuklari haric sinifta kimse turkce bilmiyor. Onlar da dalga geciyorlar bizimle. Baska bi ulkeden, dogup buyudugumuz memleketimize gelip, bizimle alay ediyorlar. Coxuk aklimizla Nefret ederdik asker cocuklarindan. Bizim giyecek ayakkabimiz olmazken onlarin 3-4 cift olurdu ve bizim yamali plastik ayakkabilarimizla dalga gecerlerdi.