Mustafa bir hayli şaşırmıştı. Kadınlarla arası hep iyi olmuştu ama ilk defa her şey bu kadar hızlı gelişmişti. Kafası karışmış bir halde simitleri yemeye başladı. Kahvesinden son yudumunu aldıktan sonra kalkıp hesabı ödedi.”Akşam 8’de dükkanın önünde olacağım.”Özge yine aynı tatlı ve içten gülümsemesiyle”Ben de seni burada bekliyor olacağım.”Mustafa bu kıza aşık olmaktan öte başka bir şekilde bağlanmıştı. Sanki hayatının daha önceki yıllarını onu bulmaya çalışarak geçirmiş;birlikte olduğu kadınların teninde, nefes alıp verişinde, söyledikleri her sözde ondan bir parça aramıştı. Belki bu hissettikleri sadece hormonlarının oyunuydu ama Mustafa öyle olmadığına sahip olduğu her şeyin üzerine iddaya girebilirdi. Nazım Hikmet ne güzel demiş,”Sensiz de yaşarım,ama senle bir başka yaşarım”diye. Kafasındaki fikirler köşe kapmaca oynamaya devam ededursun, birden telefonunun titrediğini fark etti.