kendine kalıyor insan..
zamanlı ve zamansız düşlerin ortaya koyulması,
sana şimdi mevsimin gelecek çiçeklerinden bahsetmek kaldı.
bir papatya tarlasını sürükleyip yüregine
papatya fallarına inandırmakta
mis kokulu akşamların göbegine oturup gülüşlerini öpüp koklamakta
ya bilmiyorsun ki
kıştan yeni çıkmışlıgındayım sogugun
rüzgarın titrekligindeyim
bilmiyorsun ki
seni düşünürken donup kalmaktayım
yani
ben dudaklarının kenarına ilişip sessizce derin uykulardayım