Ama olmadı. Yapamadım. Aklımda kaldı. Sesi gitmedi aklımdan. Tekrar aradım. Bu sefer kapalı değildi telefonu. Cevap verdi..
Bu sefer dökülmem lazımdı. Başka türlü olmazdı. Döküldüm.
Pardon ama kusura bakmayın belki çok komik gelecek, belki kızacaksınız ama ses tonunuz beynime işledi tekrar aramamak için çok direndim ama beceremedim dedim..
Efendi bir tarz ile güldü.. Teşekkür ederim ama tanışmamız için hiç bir sebep yok dedi..

Anlaşılan kaşar birine benzemiyordu.. Sadece efendiliğinden konuşuyordu soruma cevap veriyordu terslemiyordu.. Ya da ben o anki havanın verdiği ilham ile öyle algıladım..

Tanışmamız için bir sebep yok ama en azından sizi rahatsız edip etmediğimin cevabını verebilir misiniz ? dedim.. Hafif bir ses tonuyla..
Hayır rahatsız olmadım dedi..
Teşekkür ettim..
Tam o arada teyzem camdan seslendi : Müzisyen !! yemek hazır dedi.. Tamam geliyorum teyze diyerek seslendim..
Tam sırasıydı. Çok güzel bir bahane buldum telefon konuşmamızı devam ettirmek için..
Pardon teyzem yemeğe çağırdı da ben sizi 15 dk sonra tekrar arayabilir miyim ? dedim..
Müsait olursam cevap veririm dedi..
Çok heyecanlandım.. Gülmekle bağırmak arasında bir halim vardı..
Görüşürüz deyip kapattım..