Erdemle baya samimi olduk. iş dışında da hep birlikte vakit geçiriyorduk. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu.. Derken aylar geçti. Benzin istasyonuna gireli 10 ay civarında olmuştu. Başka bir yerden bana iş teklifi geldi. Fabrikada robot adı verilen bir makineyi öğrenip kullanacaktım. Maaşı güzeldi. işi bırakıp oraya gitmeye karar verdim. Ama önümde askerlikte vardı. Tekrar okula yazılmayacağım için ya da dışardan okumayı düşünmediğim için askerliği mecbur erteleyemezdim. Şöyle bi düşündüm.. Benzin istasyonu sıkıcı olmaya başlamıştı.. Çağırıldığım yere gitmek istedim. Belki farklılık olur diye.. Çağırıldığım yer de çalıştığım benzin istasyonuna çok yakındı. Oturduğum ev ikisine de yakındı.. Her ne kadar çalıştığım yerde beni göndermek istemeseler de ben kararımdan vazgeçmedim.. Bir kaç ay da olsa askere gitmeden önce başka şeyler yapmak istiyordum.. Belki askerden sonra da oraya devam ederim diye düşündüm. Çağırıldığım yerde de tanıdıklarım vardı. Orada çalışan kıdemli birisi çok yakın bir arkadaşımdı. Onun adı da Hakan. Biraz binti ama çok delikanlı çocuktu. Karadenizli kendisi Lazdı. Erdem de Hakan da benimle gözleri kapalı ölüme gelirlerdi.. Öyle yakın arkadaştık..