herkes haala anlamsızca yüzüme bakıyordu hani biz pişmanız demeye çalışıyorlar ben anlıyorum aslında ama diyemiyorlar işte
ellerimle gözlerimi sildim ve parmağımı muhyittin amcaya uzatarak
bunun hesabını vereceksin dedim
muhyittin amca tam özür dilemeye hazırlanıyordu ki ben buna izin vermeden gidiyorum dedim koşa koşa kapıya gittim onların birşey demesine izin veremezdim çünkü onlar özür dilerlerse planım yerle bir olabilirdi
kapıyı çarptım koşa koşa kendi daireme gidiyordum kapıma dayandım hızlıca açtım kapıyı içeri girdim ve kimse görmeden örtmeyi başardım bu sebeple kendimle gurur duyuyordum
birden hanım hanımcık terlik geldi aklıma
bizim kutsal ile ne kadarda yakışırlardı değil mi?