Her günümü hırsızlık yaparak geçiriyordum. Annemin ve kendi altınlarımı, evdeki eşyaları, tabağa varıncaya kadar sattım.Ve bizimkiler beni aramıştı annem ameliyat olmuştu. Ameliyat sırasında başında durmadım. Kullanmam gerekiyordu, elim ayağım titriyordu. Gittim anneme, sözüm ona 'geçmiş olsun' deyip öptüm. Annem, yeni ameliyattan çıkmış, yarı baygın yatıyordu. Çantasından kredi kartlarını aldım, hepsini son limitine kadar harcadım. Bunları hatırladıkça utanıyorum. Bunları ben yapmadım, bu başka bir kişilikti diyorum. Şimdi oturup düşündüğümde pişman oluyorum. Ben şanslıyım kurtuldum, ya da şanslılarmış öldüler. Ama sürünen çok insan var. Bence hiç denememek gerekiyor. Bir kere alman, bağımlı olman için yeterli. O yüzden o "ilk"ten uzak durmak gerekiyor. Merak edilecek bir şey yok, sonuçları ortada. Bunlar geçici zevkler... Sonuçlarına bakmak gerekiyor. Kullananların kimi sokakta, kimi tuvalette ölü bulunuyor. Merak edilecek hiçbir şey yok. Kullananlardan uzak durulmalı. En samimi arkadaşınız kullanıyorsa, "O kullanıyor ama ben kullanmam" demeyin. En sevdiğiniz arkadaşınız bile olsa uzak durun.

Eroin içen dost artık düşmanınızdır beyler unutmayın

...