artık kurtulmak istiyordum tüm yaşadıklarımdan sonra bir dk bile durasım kalmamıştı cesaretimi toplamalıydım. karakola gidip sabıka kaydımı istemeliydim. yavaş yavaş içeriye girdim ve sert bakışlı kıl bi memurun masasında bana sabıka kaydı gerekiyor dedim. sadece ismimi ve soyismimi uyrugumu sordu. söyledim bi arkadasına söyleyip arkadası arşive gitti. o bekleme anına kadar ömrümden ömür gitti. bekledikçe gelmiyordu sanki. kıl adam bana ne iş yaptıgımı sordu söyledim. sanki adam beni tanıyormuş gibiydi. ödüm patlıyodu. en sonunda diğer memur geldi ve arapça bişeyler dedi. ve sabıkamın olmadıgını söyleyerek sarılmak istedim amk addıbına. sabıkamın olmadıgına dair kagıdımı imzaladı. ve müdüre zütürdüm müdür pasaportumu geri verdikten sonra pasaportumda gördüğüm ay yıldızı öptüm. çok mutluydum. cebimde bolca miktar para vardı. kurtuluyordum aq şehrinden. doğruca eve gittim serpil olani biteni bilmiyordu. onuda arayarak bilgilendirdim. ve benden sonra oda 3 hafta sonra istanbula döndü. havalimanına gidip ilk ucaga atladım. ve atatürk havalimanına gittim. resmen hayatımın en rahat günüydü. kurtulmuştum. 2 hafta evden dısarıya cıkmayıp olayın sokunu atlamaya çalıştım. yaptıgım araştırmada türk oldugum için idam etselerdi büyük bi sorun olcakları için bana bişey yapamamışlar. o gün bugundur tüm araplardan nefret ederim. sultanahmette bi arap bana yolu sorsa bildiğim halde yanlış yöne gönderirim.
-end-

okudugunuz için eyvallah beyler pek şukuyla karşılamadınız ama yinede okudunuz. sagolun.