arabanın arka kısmında oturuyordum. din polisleri oldugunu anlamam uzun sürmemişti. kafama bişey geçirmemişlerdi zaten ne fark edecekti gibtigim ülkesinde hiç biriey bilmiyordum. Beni bi dükkana getirdiler dükkanın bodrum katına zütürüp sağlam bi dayak çektiker. Bugun bile dayagın izleri hala vücudumdadır. Galiba ilk defa ölüm korkusu yaşamıştım. Aklıma buraya gelmeden önce idam haberleri geldi. Çok korkuyodum. Geceyi orda geçirdim. Her yerim inanılmaz agrıyordu. Sabahın geç saatlerinde beni normal polisler aldı ve kendi nezarethanelerine zütürdüler. Ve o gün beni ingilizce sorguya cektiler. Sordukları şey ise bi kadınla ilişkiye girdin mi diyeydi. Hiç birisini kabul etmedim. Yapmadıgımı söyledim. Eger kabul edersem idam olcagını biliyordum. Zütüm tutuşuyordu. Hiçbir suçlamayı kabul etmedim. Ve 20 dk sonra memur elinde arapça yazan kagıtla bi kalemle geldi imzalamamı istiyordu. bende Reddettim dilini anldıbını bilmedigim şeyi imzalamak pek doğru gelmiyordu. Ölüm emrimi imzalıyosam diye düşünürken. Memur sert bi tokat attı. Bende imzaladım. Geri nezarethaneye döndükten 1 saat sonra beni serbest bıraktılar. Neden oldugunu anlamadım. Bilmekte istemiyordum. Pasaportum anlaşma yaptıgım hastanedeydi. Onu alıp geri dönmek istiyordum. Yüklü bi miktar paramda vardı çalışmak istemiyordum. Eve geldim ve abinin bana verdiği cd yi kırdım yok ettim. Hiç bir delil bırakmadım. Eve dönüşün bi yolunu aramaya basladım.

Beylet dinleyen var mı?