okul olmadığı için okulda görüşüp bu konuyu tartışmak veya yanımıza gelip yalvararak özür dilemeleri gerçekleşmedi. daha sonra onlarda konuşmak için bizi çağırmaya yüz bulamadılar sanırım. ya da olayın şokunun biraz geçmesini bekliyorlardı. şeymayla ertesi günün gecesi bu olayı konuştuk. şeyma iğrendiğini söylemişti. "tamam kötü bişeydi, etik değildi de iğrenmek nedir doğal bişey lan bu" diyemedim tabi. duygu karmaşasına girmiştim. bir yandan hormonlar bastırıyor dilaranın çıplak hali feritin hızla ereksiyonunu kaybeden malafatı bir yandan da "nasıl olur böyle bişey ya" dercesine beynimde yaşadığım şaşkınlık ve çelişkiler. şeyma onlarla arkadaşlığımızı bozmayalım dedi. bende kabul ettim. tamam basmıştık ama bi daha yüzlerine bakmamak gibi bi durum saçma olurdu bencede. sonrasında şeyma dilaraya görüşmek için mesaj atmış. tatilin ilk pazartesisinde okulun yakınında ki cafeye dilara ve feritle son olayın ardından görüşmeye gidecektik.