neyse devam ediyorum tutarsa devdıbını getiricem.

hiç hissetmediğim şeyler hissetmiştim. zaman durdu sanki amk. ders bitene kadar onu izledim.zil çaldı çıktık işte kapıya kadar arkasındaydım. sonra bi baktım ki bi eleman bekliyor bunu okul çıkışında. tanıyorum bu muallakyi mahallenin zengin çocuklarından erhan.
kavgacı biri değildim ama kendimi savunurdum.bi kaç kere kavga etmiştim ama hep yaşıtlarımlaydı.bu çocuksa benden 2 yaş büyük ve kalıplıydı boylarımız aynı sayılırdı ben zayıftım.
neyse eve gittim artık herşey farklıydı.ne yapıp edip onu kazanmalıydım. böyle düşünüp giderken karşıdaki okulun çocuklarını gördüm pencereden.en az 50 tane eleman bir kişiyi kovalıyor. öndekini tanıdım benim sınıftan arkadaşların pek sevmediği bi çocuk osman.ama nedense indim aşağı çocuğu içeri aldım.o benim ismimi bilmezdi ama ben tanıyodum. çocuğun abileri falan mahallenin nasıl desem reisi gibi bişey işte. baya serseri bi tip.
-allah senden razı olsun. seni görmüştüm geçenlerde ismin neydi ben osman.
-ben de ciks kontrol.
-valla kardeş sana borcumu nasıl öderim bilmiyorum. dile benden ne dilersen.
-yok kardeşim karşılığa gerek yok.