abi biz iyi bişey mi yaptık ben anlamadım biraz, dedim. can abide bize işini, havas ilmini vs. anlattı. şeyma sorularını sordu. bana da öğret gibisinden pas atıyordu can abiye. fakat can abi ciddi bi şekilde olumsuz yanıt veriyordu.
- arkadaşlar bu ilim zordur, meşakkatlidir. siz daha gençsiniz. hele kadınlar için daha zordur, dedi şeymaya bakarak. siz Allaha sığının yeter, dedi. son olarak şeyma çocuk iyileşti mi tamamen diye, sordu. can abide Allahın izniyle evet, dedi.
can abi: arkadaşlar izin verirseniz odama çekilip yatmak istiyorum artık. biraz yorgun haldeyim. sizde gecikmeyin saat geç oldu.
şeyma: tamam abi merak etme, hayırlı geceler.
o ara saat aklıma geldi. sesli bi hassktir çektim. saate baktım saat yarıma çeyrek vardı (23:45)
can abi odasına gittikten sonra, şeymaya döndüm:
- şeyma hemen çıkmamız lazım geç kaldık
- tamam doktoray, hadi çıkalım.

Ne kadar sen git eve ben dönerim diye ısrar ettiyse de evine bıraktım. kapının önünde görüşürüz dedim, görüşürüz dedi sarıldık ve yanağıma bi öpücük kondurdu. afalladım öylece kaldım orada, eve girene kadar bekledim. şeyma eve girdi ve usain bolt deparıyla eve koştum. geç kalmıştım. havanın kararmış olmasının da etkisiyle yanlış sokaklara girmem, yolumu şaşırmamla birlikte 30-35 dk ya eve vardım. ebeveynler tabi ki kapıda bekliyordu hesap için...