Her sabah son görülmesine bakıyorum geçen sabah erken yatmıştı mesela. Her yeni instagram fotoğrafı ve whatsapp profil fotoğrafını screenshot alıyorum şizofren manyak pgibopat gibi. Dante, Ulaş, Mert in de hakkı ödenmez. Çok yanımda oldular başından beri. Annem sordu, yazlıkta dedim uydururum ona da sonra bir şeyler. Arada Derya ile konuşuyoruz ama yine tek lafı “anlamaya çalışma Aleynayı anlayamazsın.” Oluyor aq. O şimdi tatilde, bayrama kadar yok, o geldiği tatilde de biz gidiyoruz ailecek 10 gün bir yerlere. Özellikle o tüm mesajları okuma meselesinden sonra içimi dökmeye başladım. Amacım sadece defter doldurmaktı sonra panpalarımdan bir fikir alayım dedim ama en son vazgeçtim. Yazarken fark ettim çünkü, yiyeceğim kadar yemiştim yarağı. Bu yazdıklarım aslında bi nevi gidip kapısının önünde anlatmak istediklerimdi ama sonradan fark ettim ki anılar gitgide silikleşiyor. Tatilden sonra peşinden gider miyim bilmiyorum. Gitsem doğru yapar mıyım bilmiyorum, gitmesem bekler mi bilmiyorum. Bilmiyorum da bilmiyorum…