Bir gece safra kesesindeki dayanılmaz acılar yüzünden uyuyamadım gece 5.30 gibi açtım telefonu. Çevrimiçiydi uyumamış sahurdan sonra konuşuyordu birileriyle. Zaten her gün bakıyordum her gün böyleydi bu. Konuşmada en yukarı gittim. Bana attığı ilk mesaja kadar. Baştan sona okudum. 6.40 da bitti okumam. Safrakesemi unuttum kalbim yüzünden. Bir kere bile ağlamadım gözüm dolsa bile belki de gözyaşı dökecek kadar değerli değildi benim için ama oturmuştu kalbimin bir köşesine sanki.
Sonraki gün hastaneye gittik. Yedim 1000 cc serumu ama ne kandaki iltihap geçti ne safradaki kasılma. Duramadım aradım, aklım başıma geldi ama çoktan çalmıştı. Kapattım hemen. 1 saat sonra filan geri aradı “Beni aramışsın?” dedi. Geveledim bir şeyler hastayım filan diye. 5 dakika ya konuştuk ya konuşmadık “kapatmam lazım” dedi gitti. O günden beri haber almadım.