Ben hala hastaydım ve ilaç içecektim. Saat 22 civarıydı. Karnım açtı ama iştahım yoktu. Karnımda kelebekler uçuşuyor deyimini yaşıyor gibiydim sanki. Ağzıma bir lokma peynir ekmek attım. Boğazım reddetti, dilim dışarı doğru iteledi, tükürük bezlerim iflas etti karnıma ağrılar girdi ve öksürükle ekmeği masaya tükürdüm. Anladım ki kendimde değildim. O ise utancından kıpkırmızı olduğunu, kimse görmesin diye odadan çıkmadığını filan söylüyordu. Ben biraz o konuya dönmek istedim ama o konuyu kapatmaya çalışıyordu.
Aleyna-Ya olum kızarıklıklar yeni geçti
Ben- Demek ki var bişeyler ;)
-Cuma günü karneden sonra görüşür müyüz sizin oralara gelirim muhtemelen?
-Tamam görüşelim.
-Uzun bir süre görüşemeyeceğiz.
-Evet 1.5 ay yokuz birbirimize…
Sonra aradı beni, konuşmaya devam ettik. 3 lafından biri utançtan kızarmasıydı. Telefonu kapattık babaannesi basmıştı * . 00.00 gibi konuşmamız bitmişti ve son mesajı ise “iyi uykular sevgilim rüyanda beni gör.” Olmuştu.