ertesi sabah olduğunda işe gitmek için çıktım beni yine o minibüs aldı sanırım buraya alışana kadar hep böyle olacaktı. beni hastaneye bıraktılar. hastanede hastane olsa. türkiyede sağlık ocakları yeterlilik açısından burdan daha iyiydi.
gittigimde serpili görmüştüm iyi olmasına çok sevinmiştim ve aramızda nerden geldik biz buraya gibisinden şeyler dönüyordu. bu arada imzaladıgım anlaşmada 6 ay çalışma sözü vermiştim. özel durum olmadıktan sonra akrabaların ölümü gibi şeyler olmadıktan sonra geri dönemiyorduk. serpil ve ben pişmandık ama mecburduk. benim yanıma birisini onun yanınaada asistan gibi birisini verdiler. bize yolu gösteriyodu. ne yapılcaklarını falan. ben sadece erkek hastalara bakıyordum amk yerinde. oda sadece kız hastalara. ama bir şekilde birbirimizden haber alabilip az da konusabiliyoduk. ve daha önce milli olmuştum. bi kızı gibme hayaliyle tutuşurken düştüğüm yerden lanet okuyordum ilk günler böyle geçti hatta haftalar yavaş yavaş alışıyordum. eve internet bağlatmıştım. annemle babamla skype üzerinden konusabiliyoduk onlara pc yi az cok ögretmiştim. ama suudi hükümeti interneti yakın bi takiple izliyomuş. türkiye gibi değil. çekmek için sitelere bile giremiyordum

devam edeyim mi beyler?