*
önce zor olandan başladım.
bugün taksime binen o çocuğu ve diğer 2 huur çocuğunu anlattım emrah'a.
emrah heyecanla dinliyordu beni.
bölmeye zütü yemedi, bölemedi. can kulağıyla dinledi beni.
sonra abimin yanına gidişimden bahsettim, abimin o iki o huur çocuğunu şişlediğini anlattım.
emrah çok üzülmüştü.
-ne yaptın sen be kerem abi. diyebildi önce.
sonra üzgün üzgün uzaklara daldığımı görünce
-geçecek ömerim, bu günler de geçecek, bizim bir umudumuz var artık, ne olursa olsun unutma bunu olur mu. dedi
-o umut sayesinde ayaktayım abi inan ki. dedim
-biliyorum. dedi
-abimsin. dedim
-canımsın amk. dedi bana sarılarak.
yine çok iyi gelmişti amk.
derken hem mevzuyu değiştirmek hem de bir diğer derdime geçmek için mevzuyu değiştirdim.
eylül'den bahsettim.
öss'ye başvurduğunu, haziran'da sınava gireceğini ve belki de gideceğini anlattım.
emrah benim gibi bakmadı mevzuya.
-okumasın mı kız, bizim gibi cahil mi kalsın amk. dedi
-abi çok korkuyorum onsuz kalmaktan. dedim
-siz birbirinizi seviyorsunuz ömer, buna bizleri inandırdınız kendiniz de inanın, sen de inan artık buna. dedi
-ama emre, emre bini izmir'de abi, ya bi şey yaparsa orda eylül'e. dedi
-burdan izmir otobüsle 10 benle 5 saat kardeşim, sıkıntı yok. dedi
mesajı almıştım.
-ya aklı çelinirse abi. dedim
-kusura bakma da o zaman gibtirir gider. dedi
bu lafı emrah'tan başka kimse ama kimse söyleyemezdi yüzüme karşı.
emrah'ın kötü niyetle söylemediğini onun da eylül'ü çok sevdiğini bildiğim için tepki bile vermedim.
kızarak söylemişti ama söyledikleri tamamen doğruydu.
öyle kolay aklı çelinecekse zaten o insanın yanımda da gereği yoktu.
resmen bir anda aydınlanmıştım.
-eyvallah abi. dedim
-benim anlamadığım neden sana söylememiş daha önce. dedi
-başvuruları kaçırmamak için acele etmiş abi, söyleyecekmiş normalde. dedim
-olum ilk okul sınavı mı lan bu, üniversite sınavı, başvurular taa ne zamandı. dedi
-ne zamandı abi. dedim
-mart gibi falandı herhalde. dedi
-sen nerden biliyorsun. dedim
-yan dükkanın çırakları, ikisi de sınava girecek bu sene, kayıt parası diye benden para istemişlerdi, mart sonu bitiyor demişlerdi, ordan aklıma geldi amk. dedi
bunu duyduğuma gerçekten de üzülmüştüm.
eylül bana yine yalan söylemişti.
ama kafasını bulandırmamak için ona hiç bir şey sormayacak, bu süreçte hiç bir problem çıkartmayacak, aksine ona normalden daha da iyi davranacaktım.
"hayırlısı neyse o olsun" dedim hep içimden.
sınava 1 ay kala artık benim de biliyor olmamın rahatlığıyla kitaplar alındı, denemeler çözüldü, yüzünü bile göremedim eylül'ün. başını kaldırmadı kitaplardan.
günler çabucak geçmişti.
binlerce gencin kaderini belirleyecek olan o sınav bizim de kaderimizi belirleyecekti.
17 Haziran 2007, Pazar, 07:30. eylül'ü sınava zütürmek üzere açtım o sabah gözlerimi...