beyler eve gidince babama anlattım olayı ve benim gurur duydugunu soyledi. bi sünnetimde bir de o gün bunu soyledi daha da duyamadım amk. herneyse, ertesi gün kaderle bulustuk ve bidaha kaanla gorüsmemi istemedigini soyledi. ben de kinayeli bi tavırla ama kader abla ben kaansız naparım gibisinden bi kac kelime daha soyleyerek dediklerini onayladım. bunu soyleyip gidecegini düsünürken kalkmadı ve oturmaya devam etti. ben hesabı istiyim mi diye sordum fakat oturalım biraz daha baksana ne güzel mekan dedi. mekan demisken ben de hemen-kaderi etkilemek icin- artık prof. bir sarkıcı duruyo karsında dedim sırıtarak. nasıl yani der gibi baktı ve yeni anlastıgım isyerini ve mekanı anlattım. gayet etkilenmis bir sekilde tabi yaa buldular yakısıklı, yetenekli cocugu kaparlar dedi gülerek. beni gercekten yakısıklı mı buluyordu yoksa o anın gidisatıyla söylenen bir sozmüydü bilemiyorum ama kader benden etkilenmisti.