Aralığın ortaları 2013 senesi dershaneden geliyorum baktım yolda sıla okuldan geliyor ben ise eve gidiyorum karşılaştık sanki kalbim heyecandan cıkacak gibiydi yanından geçtim sadece bakıştık ne konustum merabe bile dememiştim konuşcak birşey yoktu evet gittim yemek yiyorum üzüntüden kusuyorum yediğim yemek zehir gibi geliyordu annem soruyor noldu diye bişey yok anne diyorum. ben yavaş yavaş kendimi toparlıyordum ama halen aklım ondaydı derslere kendimi veremiyordum. sılanın bi arkadaşı mesaj attı faceden babası cok hastalandı diye bende sılayı aradım . sıla dedim ağlamaya başlaştı abartmıyorum 10 dakika ağladı. onun ağlamasına bile dayanamıyordum babası için olsada. Dışarı cık biraz hava alırız dedim hayır annemleri yalnız bırakam dedi tamam dedim uzatmadım. o günden sonra aramız iyi olmaya başladı 24 aralıkta seni özledim diye mesaj attı artık eskisi gibi olurmuyuz bilmiyorum ama olalım yazdı. Sevinçten ne yaapcağımı bilemedim. Seviniyordum herşey iyiye gidiyordu.2 gün sonra buluştuk saat 5 civarı kıs saati olduğu için hava karanlıktı ve soguktu üstünde ince bişey vardı üşümüyormusun sen dedim hayır canım dedi. Ben üzerimdeki montu cıkarıp verdi yok hayır desede giydirdim bende sadece gömlek kalmıştı deli gibi üşüyordum ama onun üşümesinden iyidir dedim. Ara bi sokağa gittik sarıldım göz göze geldik öpüşmeye başladık rahat 2 dakka özlemiştim oda özlemiş belliydi. Annesi ile babası istanbula kontrole gitmişlerdi yani rahattık arada bir abisi arıyordu. Herşey çok güzel olucak gibiydi. Ona o gün sarıldım öptüm ama doyamamıştım 2 saat dolandık ve evine bıraktım sevinçli sevinçli eve gidiyordum. Lan ilk defa mutlu gibiydim