3 ay sonra nerdeyse sınıfın çoğuyla tanışmıştım. Hatta dönemimdeki çoğu kişiyi tanıyorum desem yeridir. Bu arada o asosyal çocuğun sen yeni gelen güreşçi çocuk değil mi diye sormasının sebebi, okulda bizim Emrenin ağa olmasıymış. Güreşçilerden korkulurmuşmuş falan. Bunları öğrenince akşam kafamı yastığa koyduğum an eski günlerim geldi aklıma. Ulan guresci panpa sen neydin ne oldun dedim kendi kendime. Okulların kapanmasına 1 hafta kalmıştı. Memlekete dönmek için can atıyordum fakat antremanları kaçırmak istemiyordum. Eğer başarı sağlanmaz ise ilişiğin kesiliyormuş. Korktum. Artık hayatım güreş olmuştu. Belge falan da alamayacaktım bu dönem. Sınavda vardı. Liseye geçiş sınavı. Açıkçası hiç takmıyordum. Okullar kapandı, sınava girdim. Çok relaxtım. Hocadan 2 hafta izin alarak memlekete döndüm. Otobüsten indiğim anda bir kızla çarpıştım. Kız yere düştü. "Dikkatli olsana be!" diyen sesi tanıyordum beyler. Kızın yanına gidip ayağa kalkmasına yardım ettim. Karşımda Simayı gördüm.