Part 10
Nasıl yapabilmiştim böyle bir hata? Nasıl yapmıştım? Nasıl düşünememiştim ki bunu? Hayır; aptal bir yaratık olsam, düşünemesem, beynimin yerinde saman olsa, akıl denen şeyden yoksun olsam; anlayacağım nasıl böyle bir aptallık yaptığımı. Birde size sizden daha akıllıyım diye hava yapıyordum. Neyse...
"Nasıl yani?"
"Ne nasıl yani? Ağzının etrafı kıpkırmızı, ne yaptın zombi falan mı yedin?"
"Hayır."
"Öyleyse nasıl oldu bu?"
Bu arada Suzan ve babası bize doğru dönmüş, bana endişe dolu gözlerle bakıyorlardı. Aslında açıklama yapmak zorunda değilim, sonuçta hiçbir insan evladı bizim (vampirlerin) gerçekten var olduğuna inanmıyor. Ama açıklama yapmayıp dikkatleri üzerime çekmek de istemiyorum.
"Peki, açıklayacağım. Bunu duyduğunuzda bana karşı biraz tiksinti hissetmeniz normal, ama benim için normal bir günlük aktiviteden farksız. Ben askerliğimi komando olarak yaptım, ne şartlar altında, nasıl zor durumlar altında kaldığımızı hayal bile edemezsiniz. Yeri geldi çiğ kertenkele yedik, yeri geldi, su bulamadık; idrarımızı içtik. Az önce, ölülerin dikkatini dağıtmaya gittiğimde, bir tavşan yuvası dikkatimi çekti. Açlığında verdiği gazla tavşanı yakalayıp çiğ çiğ yedim. Evet, anlatması kavraması kadar kolay değil biliyorum, ama olan biten bundan ibaret."
Sanırım tatmin olmamışlardı ki bana o şüpheci gözlerle bakmayı sürdürüyorlardı. Ama daha fazla üstelemediler. Paçayı kurtarmıştım, şimdilik...