Tartıldım. Kuramı çektim ve öğle arası oldu. Tam 42 kilo gelmiştim. Kilo almış halim bile 42 kiloydu amk. Güreşler başlamıştı. Cazgır 42 kilolar toplasın diye anons etti. Bende gittim er meydanına doğru. Eşlendiğim çocuk mardinli biriydi. 1 senedir yapıyormuş. Neyse hakem bizi aldı. Başladık güreşmeye. Kollarını tuttum demir gibiydi. Kafasıyla oynadım bir kaç kere. O da bana yaptı aynısını fakat çok sert yapmıştı. Bende sinirlendim vurarak el ense çektim. Bu aniden ayağıma daldı. Yere düştük. Arkadan atmaya çalıştı yerdeki çimleri tuttum atamadı. Ayağa kaldırdı hakem. Devam ettik. Ben tek dalıp çiftledim yere düşürürken elimden kaydı belimden tutup attı beni. Sırtım yere değdi. Yenildim. Hocanın yanına gittim hemen. Hiç kızmadı hatta "Aferin oğlum senden bu kadar beklemiyordum. Yeni gelen birine göre gayet iyiysin." dedi. Sevinmiştim lan. içimden ben güreşi bırakmıycam dedim. Sevmiştim gerçekten güreşi. Hoca sevdirmişti. Memlekete dönünce antremanlar ağırlaştı. Daha çok çalışmaya başladık. Çok yoruluyordum fakat babam hırsa getiriyordu beni. Güreşiyorduk babamla, gücüm yetmediği için kafamı halıya sürtüyordu. Bende sinirlenip seni yeneceğim baba diyip odama gidiyordum. O gün hoca aradı. "Gurescipanpa ben Kahramanmaraşa gidicem, geldiğim zaman size haber edeceğim. Arkadaşlarına haber et." Takımın bir nevi kaptanı olmuştum. Hepsine haber ettikten sonra metin2 oynadım o gün.