Şeydayla çıkmaya başlamıştık artık . Hayatında ilk kez 10 bin sms ile tanışan bir çocuktum . Bitirememiştik ama çoğunu kullanmıştık . Okulda birlikte olmadığımız vakitlerde ceset diye bi ipne (lakabı ceset) şeydanın yanına gidiyor ve senden hoşlanıyorum gibi şeyler söylüyor . Şeyda benden bahsettiğinde onu hallederim ben sen bana evet desen yeter gibisinden cümleler kuruyor ve ben ceseti şeydayla konuşurken gören ademden alıyorum haberi . Şeydaya ne konuştunuz diye sorduğumda bana söylemiyor . 2 teneffüs sonra cesetin zütü başı dağıttığını , dayak yediğini duyuyorum . Kimden yediğini öğrenmek için cesedin yanına giderken orhanı görüyorum ve elleri patlamış şekilde . Saklamaya çalışsa da pek başarılı değildi .

-Hayırdır abi
+Lavuğun biriyle takıştık ya
-Çağırsaydın keşke gelirdim
+ Lan gibtirgit dersini çalış sınıfını geç sen
-Abim nerde ?
+Eve gitti demin dersi bitmiş
-Eyvallah abi

deyip gidiyorum sınıfa 1 derse daha girip eve gidiyoruz . Okuldan çıktıktan sonra yavaş adımlarla eve giderken . Şeyda " bana kızma olur mu * " diye mesaj atıyor . Neden noldu vesaire sorsamda cevap vermiyor sadece kızmamam gerektiğini söylüyor o kadar . Eve gidiyorum ve abiminde el patlamış görünce anlıyorum . Şeyda abime bahsetmiş olaydan . Ceseti de patates edenler abimlermiş . Abimin yanına gidip

+Cesede 2 kişi mi daldınız (lakabını gibtiğimin oğlu )
- 2 kişiydik de ceset tek değildi
+ Nasıl ?
- 3 kişilerdi .
+Neden bana söylemediniz ?
- Olum git okulunu oku kavgalara bulaşma sen
+ Tamam abi

Evden çıkıyorum şeydayı arıyorum . Adamlar az kalsın dayak yiyolarmış bana haber ver bidaha olmasın böyle diyorum . Tamam deyip söz veriyor ve telefonu kapatıyorum . O günden sonra olan her sıkıntısını benimle paylaştı gerçektende . Bazen sınıftakilerle bazen tek bazen abimlerle kavgaya gider hale gelmiştim . Daha 9. sınıfken büyüklerle falan kavga etmemiz güzeldi bi bakıma ama . Keşke etmeseydik diyorum şimdi ne gerek vardı onca kavgaya . Dayak yediğimiz de olmuyor değildi tabi