Ama gelmedi... Belki karneyi almak için son derse gelir diye düşündüm... Ziller çaldı. Törenler yapıldı. Ardından şiirler okundu. Yine gelmedi... Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki, mezun olup okuldan kurtulduğuma sevinememiştim... En sonunda elime karneyi sıkıştırıp evime yürümeye karar verdim. Onunla beraber çıktığımız dik yokuşu hızlı adımlarla tırmanıyordum... Her zamanki gibi servisler yanımdan akıp gidiyordu... Ben ise sadece Elif'i düşünüyordum. Onun utangaç bakışları bir türlü gözlerimin önünden gitmiyordu. Ve bir süre sonra, içimdeki fırtınalara kulak veren gökyüzü de bana cevabını sunmuştu. Bardaktan boşanırcasına yağmur yağmaya başlamıştı…