Her geçen gün de işlerin ağırlığı artıyordu. ilk haftalarda sadece kağıt zımbalarken son haftaya geldiğimizde hademe Ömer abiyle birlikte masa-sandalye taşır olmuştuk ve bu işlerle uğraşmak gerçekten yorucuydu... Eve geldiğimde, okula değil de sanayiye gitmişim gibi bir hissiyat oluşurdu üstümde. Ama bir yandan da zaman hızlıca geçiyordu ve ertesi gün karne alacaktık...