Uykusuz geçen bir gecenin ardından, penceremden günün ilk ışıkları girmeye başlamıştı. Bende yatağımdan kalkıp monoton hayatıma tekrar merhaba demeyi unutmamıştım... Hayatıma çok ani bir giriş yapan Elif dışında her şey yerli yerindeydi... Bazı vakitler sabahlara kadar oyun oynadığım bilgisayarım. Haftanın beş günü okula gitmek için giydiğim kırışık gömleğim. içine en son ne koyduğumu unuttuğum boynu bükülmüş çantam… Gözlerimi ovuşturmanın verdiği etkiyle biraz kendime geldim. Sonrasında o gün de okul olduğunu hatırladım. iki dakika içerisinde giyinip evden dışarı çıktım. Kaldırımlar yeni yeni ısınıyordu ve ben 4 yıl boyunca gitmekten usanmadığım mekana yine gidiyordum…