siklere amlara isim takıyoruz baylar bayanlar

Hiç düşümdünüz mü bu isim takma muhabbeti nereden geliyor?

Bizim ailede pipiye pipi, kukuya kuku denir. Bu sevimlilik dozu bir tek anneannem II. Banu’ya yetersiz gelir ki kendisi kelimelerin sonlarına bir de ş harfi ekler, pipiş, kukuş, ikisi arasında ayrım gözetmeyecekse kuş. (Çiş’e de bibiş der, kukuştan çıktığı için olsa gerek) Çocuklarla, torunlarla konuşurken bu aman da aman pipişleri, kukuşları havada uçuşuyor da, kendi aralarında konuşurken “vajinam ağrıyor”, “onun penisi şöyle böyleymiş”, “am am olalı” mı diyorlar sanki? Hayır. Hiç bir şey demiyorlar. Hayatlarına kukuş ve pipiş olarak başlamış organlar, 12-13 yıllık bir maceradan sonra, vajina, am, penis, gib, çük olamadan, buharlaşarak atmosfere karışıyorlar. (Misafirliğe gelen uzak akraba, kahve fincanını fal için kapatmasını söyleyen anneanneme “amaaan, falım fallanmış, amım kıllanmış, bakıp da napıcaksın” diyerek salonda sessiz bir tsunami koparalı on dört sene oldu. Uzak akraba burjuva ailenin riyakarlığını yerinde çökertmek için Avrupa sineması tarafından gönderilen bir ajandı.)
Pipilerin ve kukuların çeşitli adları, hangi adın hangi durumda kullanılacağı, kimle konuşurken hangisinin seçileceği hala karmaşık. Mesela en “temiz” ad olan vajina’nın köken olarak “kılıcın kını” anlamından türetildiğini biliyor muydunuz? Temizden korkacaksın! Neyse, bu genel geçer organ adları bir yana, kişilerin kendi pipilerine/kukularına özel adlar vermesine getireceğim sözü. internette kısacık bir araştırmayla erkeklerin pipilerine isim takma durumunun hiç de istisnai bir şey olmadığını göreceksiniz. Kukuyla ilgili karşıma çıkanlar da yine kukuya verilen isimlerin erkekler tarafından seçildiğini gösteriyor.
Göbeğe Osman demekle, pipiye ya da kukuya Osman demek arasında bir fark var gibi. Yoksa yok mu?

Dünyanın en eğlenceli romanlarından biri olan Fanny: being the true history of the adventures of Fanny Hackabout-Jones’un beşinci bölümü “organların çeşitli adlarına ve ölümsüz ruha dair” üst başlığıyla açılıyor. Kahramanımız Fanny kızına yazdığı bu romanın beşinci bölümde pipilerin, on beşinci bölümünde kukuların takma adları üzerine kızı Belinda’ya efsane nasihatler veriyor.

“Gerçi erkeklerin aşk teçhizatları arasında büyük farklar olduğu doğrudur. (…) Bazı erkeklerin kaskatı, insanın yüzüne bakıp duran teçhizatı vardır. Batı Hint adalarının ormanlarını andıran buklelerin arasında kırmızı başlarıyla dururlar. Bazılarının organları zavallı bir halde, kıvrık ve çarpıktır. Pişmemiş ekmekler gibi solgun ve beyazdır. Kiminde kıvrık bir sap üzerinde garip kahverengi bir mantar görünür, kiminde de küçük, pembe bir şeyler göze çarpar. Bir organdan çok bir gül goncasını andıran bir şeyler. Ayrıca bu dünyada hiçbir şeye, bu sıradan organ kadar çok ve çeşitli isimler takıldığı görülmemiştir.” diye başlayan bölüm erkeklerin pipilerine taktıkları isimlere göre kategorize edilip Belinda’ya hayat bilgisi olarak sunulmasından oluşuyor. Pipisine “kobra” diyen adamdan ne beklemeli, “lolipop” diyenin ne derdi var? Kendi ismini verenlerin, isminin başına bir -cık -cik getirenlerin (bknz: Osmancık), baba ya da babacık diyenlerin, aşk makinası, odun, çivi, Adem, kama isimlerini takanların farkları neler? Belinda hangisinden ne beklemeli? Yatakta ve hayatta kaçınmaları gerekenler hangileri?

On beşinci bölüm ise 18. yüzyıl Londra’sındaki kuku adlarından oluşuyor, tabi adlandıranlar yine erkekler. Edebiyattan, Shakespeare’in Halka’sından başlıyor Fanny. Yarık, musluk, delik, cennet bahçesi, fıstık, kasa, iğneli kutu, priz, istiridye, yayla ve çeviremeyeceğim daha onlarca kelime sayıyor.

Neyse, romanın acayiplikleri saymakla bitmez ama asıl konumuza dönersek, nedir bu ad verme olayı? Kuku ve pipiden bahsetmek için çeşitli metaforlar üretilmiş olması tabiki anlaşılır. Ama kendi kukuna (nadiren)/ pipine (çoğunlukla) isim takma motivasyonu nereden geliyor? Merhaba canım, ben kobra! Seninki ne? Benimki mi, işte güllü bülbüllü bahçeli cennetli bişeyler. Adını sen koy. Aaa hatta, sen dur, Kobran bulsun adını. O dururken bize laf düşmez. Bir Kobra kolay yetişmiyor sonuçta.

Gelelim benim yarraaaaaamın adına; Çavuş