Saat 22.00'a doğru eve doğru yol aldım. Adımlarımı hızlandırmıştım. Çocuğumu ve karımı bir an önce görmek istiyordum. Hayal kurarak binaya girdim. Asansöre bindim. Aklıma otel günleri geldi güldüm. Sonra evimizin bulunduğu kata çıkıp. Kapıyı çaldım. Sena'nın kapıyı açıp sarılıp öpmesini Mert Paşa'nın içeriden gelip baba diye ellerini kaldırmasını hayal ediyordum ama kapıyı kimse açmadı. Bir kez daha bastım zile. Yine ne açan oldu ne de "Kim o?" diye soran. Allah allah diyerek anahtarımı çıkardım içeri girdim. "Sena?" diye seslendim. Yine ses yoktu. Evi gezmeye başladım.