Servisçi Adnan'la yaşanan bu güzel anların ardından Elif'in evinin önüne gelmiştik... Kafamı kaldırdığımda pencerelerinin altında çatlakları olan, 4 katlı, eski bir apartmanla karşılaştım. Ufak bir depremle secdeye yatacak gibi duran bu apartman, tüm kusurlarına rağmen bana çok şirin gözükmüştü. O dakikalarda ben hala evin analizini yapmakla meşgulken Elif aniden atıldı , "Biz” dedi. “ikinci katta oturuyoruz. Bak şu 2 pencerede benim odamın pencereleri.” Bir şey söylemeye fırsat bulamamışken tekrar söze atıldı. "Buraya kadar gelmekle ne iyi ettin yoksa canım sıkılırdı"…Bu sefer onun tekrar söze başlamasına izin vermeyerek aceleyle " Ne demek " dedim. " Aslında benim canım daha çok sıkılacaktı. Ayrıca okula geldiğin için çok teşekkür ederim. Ne zamandır bu kadar eğlenmemiştim.”