Eve kosar adım gıttık. Sılahı sıkanda babammıs bıze ısaret vermek ıcın sıkmıs. Saatte gıt gıde ılerlıyordu.Eve vardıgımızda Annem bayılmak uzereydı nerdeyse, babaannem desen yerin dibinde sayılırdı. :(( Babam desen artık oda bıtmıstı. Hepımız tek care jandarmayı beklemek zorundaydık. Babam yememız ıcın kahvaltılık bıseyler koymus sofaya. Amk tam sofaya oturmak ıcın gecıyodum kı bırden ayagım yarıya kadar tahtanın ıcıne gırdı. Hıckıra hıckıra aglamaya basladım yıne babam yavas yavas ayagımı gerı cekerek cıkarttı. Evet ev belkı ıssız bı yerdeydı ama saglamdı bunu hepımız bılıyoduk. O tahta nasıl olduda goctu o zmaanlar 13 yaslarında falandım etım ne budum ne. Neyse aglamaktan bısey de yıyemedım. Bızım sofanın orda balkon vardı balkonun camı kırık sayılırdı babam oraya tahta caktı artık ıyıden ıyıye korku hepımızın ılıgıne ıslemıstı. Babam tahtayı caktı kı dun gece gelen seyın bu gece yenıden ortaya cıkacagını dusunmus olacagında olmalıydı. Saatler ılerlıyodu bı gozumuz camda jandarmanın gelmesını beklemekle dıger gozumuzde canımızın yarısı busemızı beklemekle gecıyordu :( Artık dayanıcak gucumuzde kalmamıstı.