biz zehrayla rakı içmeye başladık. rahat bir 70lik 1 35lik bitirdik. ben alışkındım ama zehra anladığım kadarıyla pek alışkın değildi. içtikçe arkada çalan şarkılara eşlik etmeye ve gülüp bana daha samimi davranmaya başlamıştı. aslında çok kısa zamanda büyük işler başarabiliyordum. peki niye böyle gibko işler peşindeydim ben amk ?

bu tıpkı şuna benziyordu "çocuğunuz zeki ama çalışmıyor."

benim yaşam felsefemde yoktu demek ki.

o önündeki rakıyı belki de eski kocası için ya da daha farklı aşkları için belkide hayatta yaşadığı kötü şeyler için içiyordu. bense çiçek için ,selma abla için , ayşe için ve mahvolmuş hayatım için içiyordum. alsancağa ne zaman gelsem pekekentlik anılarım gözümde canlanırdı zaten.