Bir yandan gazeteyi okuyordum. Sıradan şeyler vardı. Yiğit'i yalıyordu hepsi. Çoğu da mafya olduğunu karı sattığını filan biliyordu belliydi bu. Otelin önüne çektim geleni gideni izlemeye başladım. Konsey üyelerini düşündüm, Buğra bana işkence yaparken izleyip eğlenmişler hatta aralarından biri yani Joseph ona yardım etmişti. Aklıma gelince gözlerim doldu, morluklar yeni yeni geçiyordu ama kalbimde daha büyük hasar vardı. Ben o acılara başta Sena, ailem ve kardeşim gibi gördüğüm Yiğit için katlanmıştım. Yaşamamı sağlayan şey belki de buydu, o kadar işkenceye direnmem bunun sayesindeydi. Oğlum vardı. Buğra'nın oğlumun fotoğrafını yakışı geldi aklıma duraksadım. Sonra da gazete haberi ve "Kimmiş o aşkım" diyişi. Aşkım diyordu Yiğit'e. Telefonun sesini duyduğuna göre yan yana da yatıyorlardı. Bunun sahte bir ilişki olma şansı yoktu.