Ancak infaz saati geldiği zaman başımdan aşağı kaynar sular dökülür. Emin adımlarla idam sehpasına doğru yürüyen mahkûm, bana zor hapishane koşullarında destek olmuş, tahliye olurken bütün parasını bana vermiş olan en yakın arkadaşım Serkan inci'den başkası değildir! Ağlayarak cezaevi müdürüne bu durumu anlatmaya çalışırım. Ancak müdürü ikna edemem ve kendimi idam sehpasının başında, kukuletalı bir cellat olarak buluveririm. Her ne kadar o an Serkan inci'nin gözlerine bakmama kararı alsam da dayanamam ve yağlı ilmiği Serkanın boynuna geçirdikten sonra bir an göz göze gelirim onunla. Bir daha hayatım boyunca unutamayacağım bu bakışların verdiği suçluluk duygusuyla Serkanın altındaki tabureye öyle bir tekme atarım ki, tabure yere düşene kadar Sekan'ın cansız vücudundaki son titremeler bile biter.