En arkadaki sırama yönelip oturma eylemime başladım. Bir an neyi beklediğimi unutmuş olmalıyım laptopta call of duty oynarken buldum kendimi... Normandiya çıkarmasındaydım. Elime 5 kurşun vermişti bir komutan.Ben silahıyla tepeye koşan arkadaşlarımı görünce imreniyordum. Keşke bana da silah verilseydi diye aklımdan geçirdim. Sonra gemide yanımda oturan bir arkadaşımın vurulduğunu gördüm ve halime şükrettim. Kurşunlarımı sıkı sıkı kavrayıp sadece şükrettim... Ya hırsa kapılıp sıranın önüne geçmiş olsaydım. Silahı ilk önce alıp tepelere tırmansaydım. Şu an arkadaşımın yerinde ben yatıyor olacaktım. Sonrasında ise game over ! işin yoksa en baştan başla bölüme...