hayal ve çocuk

yeşil hayatında hiç bir zaman doğru zamanı tutturamamış,en güzel zamanlarında hep yanlış trenlerde boş kompartımanlarda inmemesi gereken istasyonlarda hayatını tüketmiş, kayıp bürosunda sahibini beklerken yaşlanmış bir çocuktu. onun imkansızlığı ona fırsat tanımayanlardan kaynaklandı. o istedikleri ve aslında hakettikleri,en berbat şekilde elinden alınan, kendi hayatında figüran olmak zorunda kalan, cevabı göz yaşı olan soruların muhatabı bir çocuktu. o hiç bir zaman derdini anlatamayan sessiz;ve yanlış dilde bir alt yazıydı. onu duymadı en yakınındakiler bile çünkü sesi çıkmıyordu, anlamaya çalışmadı çünkü her biri ayrı dillerin edebiyatlarıydı, hissedemedi hiç biri çünkü hepsi farklı acılardan muzdaripti ve hepsi kaçmak derdiyle sürükledi onu ait olduğu çocukluktan kimsesiz kalabalıklara. yeşil hayatı ıskalayanlara ait bir çocuktu,ait olduğu insanlar hep sahip olmak istediklerinin peşinden koşup onu arka koltukta unuttu. ben yeşile bunu bilmeden dünümü her anlattığımda, o yeşil gözleri yaşla doldurdu...