Gittik karakola annem gil karakola haber vermişler dün akşam beni bulamayınca. Neyse gidiyoruz karakola o arada annemlere babamlara haber vermişler. Annemler babamlarda tüm akrabalara haber vermiş. Bir girdim karakola en az 40 kişi bizim akrabalar. Orda yüzüm gülmüştü çok iyi hatırlıyorum. Vay be dedim içimden bu kadar sevenim var mıydı benim ?

Annemin söylediğine göre babam o akşam çok ağlamış beni bulamayınca. Ama ben inanmadım tabi.
Neyse imzalardı ifadelerdi bitti. Geçtik eve. Yine aynı tas aynı hamam. 7. Sınıfa geçtim. Kızın birine aşık oldum. Ama ne aşık. Sınıfın en güzel kızı. Sapsarı saçları , yemyeşil gözleri. Bembeyaz teni. Muhteşemdi tek kelimeyle. Ama beeeen kim , o kim diyordum hep ve haklıydımda.

Ona aşık olduğumu söylesem dalga geçerlerdi benimle. Çünkü sınıfın asi , anlaşılmaz çocuğuyudm ben. Ben kimdim sevmek kimdi. 7. sınıfta öyle geçti. Tabi bu arada sürekli disipline gidiyordum. Çıkışta mutlaka beni bekleyen 1 2 kişi olurdu. Ya ben döverdim ya onlar döverdi. Mutlaka bişiyler yaşardım yani her çıkışta.

8. sınıf falan derken oyuna devam ediyorum tabi bu arada bırakmadım oyunuda. Devlet Pgibologlarına zütürdüler ama nafile. Bırakırmıydım onu. O benim hayatta nefes alışımdı. Derin bir oh çekmemin sebebiydi o oyun derken lise geldi.