Bunun sebebi orda herkes eşitti. Yakışıklılık , zayıflık şişmanlık kavramları yoktu. Herkes eşitti ve iyi oynayan kazanıyordu. Gerçekten iyi oynayan hürmet görüyordu. Kimsenin başında kötü birileri yoktu. Kötü bir babası kötü bir annesi yoktu. Herkes tek başınaydı ve iyide kötüde olabilecek sadece kendin vardın.

insanlar egosunu bir şekilde tatmin etmesi gerekiyordur her zaman için. Ego tatmin olamadığı zamanlar insan kendini çöplük gibi hisseder. Şimdi o arkadaşa teşekkürü bir borç bilirim. Uzun yıllar benim egomu bu oyun tatmin etmişti. Çünkü iyi yapıyordum.

Hayata karşı sürekli bir kanıtlama isteği duyuyordum. Sürekli ben iyiyim ben iyi bir insanım ben delikanlı bir insanım. Ben herzman dik dururum ben yıkılmamalıyım diyordum. Bunu yapmalıydım çünkü ben gerçekten iyi bir insandım.

Hayata değerli olduğumu kanıtlamalıyım diyordum sürekli içimden. Çünkü değersizdim. Gerçek hayatta değersiz biriydim. Gerçekten çok değersiz. Hiçbir dostum yoktu. Bulamıyordum. Nedenini bende bilmiyorum fakat şimdilerde anlamaya başlıyorum bazı şeyleri. ilerleyen zamanlarda hikayenin ortalarında sizde anlıyacaksınız.